تلسکوپ کاتادیوپتریک

ساختمان و عملکرد

آینه تلسکوپ بازتابی باید به شکل یک سهمیوار باشد تا کجنمایی کروی از بین برود. در 1931 برنارد اشمیت سیستمی مرکب از عدسی و آینه اختراع کرد که در آن از آینه کروی که ساختن آن آسان است استفاده می‌شود. انحراف شکل کروی از سهمیوار توسط عدسی نازکی که تیغه تصحیح کننده نام دارد و در مرکز انحنای آینه جای می‌گیرد تصحیح می‌شود. اندازه تلسکوپ اشمیت را قطر تیغه تصحیح کننده مشخص می‌کند که معمولاً گشودگی شیئ است. بنابر این قطر عدسی تصحیح کننده تلسکوپ اشمیت 122 سانتیمتری رصدخانه مونت پالومار، 122 سانتیمتر و قطر شیئ آن 183 سانتیمتر است. شعاع انحنای آینه 10/6 متر است.

فاصله کانونی ، شعاع انحنا یعنی و نسبت کانونی بسیار کوچک و برابر است. گوشزد: تلسکوپهایی که نسبت کانونی آنها کمتر از 8 است، اختر نگار نامیده می‌شود. این تلسکوپها بیشتر برای عکسبرداری از نواحی وسیعی از آسمان (مثلاً 10*10 درجه ) که شامل چندین هزار ستاره است بکار می‌رود. صفحه عکاسی باید خم شود تا بر انحنای صفحه کانونی منطبق گردد و به این ترتیب تصویری بسیار خوب از تمامی میدان دید بدست می‌آید.





تلسکوپ ماکسوتف-باورز

در این تلسکوپ نیز مانند تلسکوپ اشمیت از آینه کروی استفاده می‌شود که ساختن آن آسان است. واگرایی لازم برای آنکه شعاعها به درستی کانونی شوند با استفاده از عدسی ضخیمی به نام عدسی هلالی که سطوح آن کروی است حاصل می‌شود. ساختن سطوح کروی بسیار ساده‌تر از ساختن سطح پیچیده تیغه تصحیح کننده تلسکوپ اشمیت است. در اینجا صفحه کانونی تخت است